Die Fasnetgedichte

von Karl Blattner (1884-1960)

Karl Blattner war Schuhmachermeister mit einer poetischen Ader und veröffentlichte in der Zeitung "Der Kinzigtäler" sowie seit 1949 im Amtlichen Nachrichtenblatt seine Heimatgedichte. Insbesondere sein Gedicht "S'goht degege" erlangte große Beliebtheit, da es das besondere Flair der Wolfacher Fasnet in gekonnte Verse fasst.

| nach oben |

S'goht degege

Sin emol ganz müsleschtill
un horche, was i sage will:
I glaub, 's isch ebis nit ganz g'hür
hinter eure Bühnedür!

Dert, in selle Käschte drin,
wo die Fasnetsache sin,
duet sich allwiel ebis rege.
Jetz' glaub i bal', es goht degege!

Wenn's nit glaubsch, no losch es bliebe,
nu de Lüt, wo d'Fasnet liebe,
dene isch's Musik für d'Ohre,
wie die Larve rum rumore.

Horch, wie d'Hanselschelle klinge
un wie d'Kapotthuetle schwinge.
In de Eck de Ritterdege
wischberet: "Es goht degege!"

's Wohlaufmale in de Kischt
singt scho vom Herr Entekrischt
un de Landsknecht, seller Schelm,
butzd si Babbedeckelhelm.

D'Rungungle kenne's nit verhebe,
welle nus un welle lebe.
De Hansel schreit im enge Hus:
Jetz len mi do au endlich nus!

Wenn d'Fasnet au nit alle möge,
anneweg, jetz goht's degege!

| nach oben |

Micheles Marsch! Hanseles Marsch

I. Teil

Hopsa, Hopsa, der Hansel hot sie Käppele wieder
Hopsa, Hopsa, der Hanseletag isch do.

II. Teil

Fasnet isch e schöne Zitt
kasch me sage was dr witt
Hopsa, Hopsa, de Hanseletag isch do.

III. Teil

Hansel hosch die Geld versoffe
putz dr s Muhl mit Wasser ab
Hansel hosch die Geld versoffe
putz de Schnabel ab.

| nach oben |

Hanselemaa, du dummer Hund...

Wenn einer z'Wolfe isch gebore
un hot sie Witz nit ganz verlore,
der isch, wenn ihn kei Kummer druckt,
in de Fasnetzit verruckt!
Hört er Narreschelle klinge
fangt er au scho a zu singe:
Hanselemaa, du dummer Hund,
waisch denn nit, daß d'Fasnet kunnt?

Wenn d'Elfemeß zum Dor ri kunnt,
wurd jede Schlofkapp frisch un g'sund;
wenn d'Narremusik blost denebe,
dann ka's halt keiner me verhebe.
Un alles rennt, ob klei, ob groß,
nix wie nus un nab uf d'Schtroß.
Hanselemaa, du dummer Hund,
hosch nit g'wißt, daß d'Fasnet kunnt?

Wenn d'Hansele durch d'Schtroße renne,
bis daß se nimme schnufe kenne,
und d'Hexe schtiege dir ufs Dach.
Mach doch selber mit un lach!
's Narreschprüchle isch nit schwer,
Komm, i sag ders no mol her:
"Hanselemaa du dummer Hund,
waisch jetz' bal, daß d'Fasnet kunnt?"

| nach oben |

D'Kaffeedande komme!

D'Kaffeedande, nit vergesse,
Sin uf d'Fasnet ganz versesse.
Bi dene sieht's deheim im Hus
In dere Zit gar grusig us!
's Eßgschirr bliebt im Schüttschdei liege,
Schüssle, Deller, ganze Biege.

"'s isch jetz' allerhöchschde Zit,
Zum Umzug will i doch no mit.
Ade, Alder, muesch nit brummle.
Horch, i hör se jo scho drummle!"
Mit "Juchu" rennt se us'em Hus
Im Schweinstrab zu de Husdür nuus.

Bim Umzug ka mer se dann sehne
In de Reih mit and're Schöne
E jede möchd die Schönschde si,
E Deil devo isch's au mol gsi. -
Sie führe aldi Mode vor
Us de Zit vor hundert Johr.

Bim Kaffee hocke se binander,
Von einre Beiz goht's in di ander.
De Narregeischd, der hält se zemme,
Des Urteil loß i mer nit nemme:
Sie soll vom Kopf bis under d'Knie
E rechde Kaffeedande si!

| nach oben |